Çok teknoloji kullanımı uyarısı: Çocuklarda otizme neden olabiliyor

“Çocuklarımıza bilhassa 0-3 yaş ortasında telefon ya da tablet verip yalnız bırakmak onları otizm adayı haline getirir. Duygusal ihmal çocuğa ziyan verir.” diyen Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Çocuğun toplumsallaşması için 3 yaşında kreşe verilmesi öneriliyor. Çocuk, annesi ve babası dışında öteki kimseyi görmüyorsa her gün 2-3 saatlik toplumsal alanlara götürülmesi lazım.” sözlerini kullandı.

Üsküdar Üniversitesi Kurucu Rektörü Psikiyatrist Prof. Dr. Nevzat Tarhan, çocuklara bilhassa 0-3 yaş ortasında telefon ya da tablet verip yalnız bırakmanın onları otizm adayı haline getirebileceğini söyledi.

Üsküdar Üniversitesi’nden yapılan açıklamaya nazaran, Sıhhat Bakanlığınca otizmli bireylerin aileleri için ‘”Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB) Aile Rehberi” hazırlandı. Otizm sıklığının 20 yılda 200 kat arttığı belirtilen rehberde, fazla teknolojik alet kullanımına dikkat çekildi.

Açıklamada görüşlerine yer verilen Üsküdar Üniversitesi Kurucu Rektörü, Psikiyatrist Prof. Dr. Nevzat Tarhan, otizm spektrum bozukluğu da denilen otizmin nöro gelişimsel bir hastalık olduğunu belirterek, hastalığın geniş bir yelpazede farklı özelliklerle görüldüğünü kaydetti.

Asperger sendromunda bireyin çok zeki olmasına rağmen toplumsal ilgilerinin çok zayıf olduğunu belirten Tarhan, “Asperger sendromunda kişinin mantıksal zekası çok yüksek. İki ay sonra ayın 28’inin hangi güne denk geldiğini çabucak hesaplıyor ve söylüyor lakin oturup birisiyle sohbet edemiyor, konuşamıyor. Herkes gülüp espri yapıyor, o anlayıp gülemiyor, katılamıyor. Duygusal okuryazarlığı zayıf. Bu zihin kuramı yalnızca beşerde var. Öteki canlılarda yok.” tabirlerini kullandı.

Tarhan, ileri seviyedeki otizmli çocuklarda genetik olarak zihin kuramı oluşturmayla ilgili gen olmadığını aktararak, yapılan çalışmaların otizmin yüzde 10-15’inin genetik kaynaklı, yüzde 70-80’inin ise sonradan geliştiğini gösterdiğini kaydetti.

Otizmli bireylerde ince motor hünerler ve kaba motor marifetlerin olmasına karşın kişinin duygusal transfer yapamadığını belirten Tarhan, “Otizmli bir çocuk, vaktinde yürüyebiliyor. Mesela 1 yaşında yürüyor lakin gecikmiş konuşma ortaya çıkıyor. Çocuk toplumsallığı ve duygusallığı öğrenemiyor. Herkes güldüğü vakit o gülemiyor. Duygusal transfer yapamıyor. Göz teması kuramıyor. Beyni daha çok kolay öğrenmeye yönelik şeylerle ilgileniyor. Mesela ileri otistik bir çocuğu kucağınıza alınca kutu üzeredir ve reaksiyon vermez. Lakin sağlıklı bir çocuk kolaylıkla bir alaka kurabilir.” değerlendirmesinde bulundu.

“Ailelerin çocuklarını çok uygun gözlemlemesi gerekiyor”

Prof. Dr. Nevzat Tarhan, ailelerin çocuklarını çok düzgün gözlemlemesi gerektiğine dikkati çekerek, “Çocuk göz teması kuramıyorsa, hislere karşılık veremiyorsa, anne ve babanın gülümsemesine karşılık veremiyorsa otizmden şüphelenmek lazım. Otizm, 1 yaşında bile yakalanabiliyor. Çocukta gecikmiş konuşma varsa genelde 3-4 yaşında yakalanıyor. Gecikmiş konuşmadan öteki öbür öncül belirtiler de bulunuyor.” tabirlerini kullandı.

Sağlık Bakanlığının otizmle ilgili hazırladığı kitapçığa değinen Tarhan, “Çok başarılı bir çalışma. Emeği geçenlere teşekkür ediyorum. Bu çok işe yarayacak bir kitapçık olacak. Aileler, erken teşhisle ilgili Sıhhat Bakanlığı web sayfasından indirip inceleyebilirler. Orada çok hoş bilgiler var.” değerlendirmesinde bulundu.

Tarhan, çocuğun otizm olma riskinin daha evvelki yıllara oranla artış gösterdiğini aktararak, şunları kaydetti:

“Son yıllarda resmi istatistiklere nazaran, yüzde 200 arttı. Artan kısmı genetik olan otizm değil, öğrenilmiş otizm. Kişi olağanda otistik olmaz fakat aile bağlarının zayıf olması, toplumsal öğrenmenin zayıf olması, duygusal öğrenmenin zayıf olması, tek taraflı öğrenme olduğu için çocuk yalnızca belirli bir alanda başarılı oluyor. Başka alanlarda başarısız oluyor. İzole bir biçimde yalnız oluyor. Şu anda toplumsal izolasyon ve yalnızlık insanlığın, gençlerin hastalığı durumunda. Otizm, aslında içe kapanıklık ve yalnızlık hastalığıdır. Otistik kişi başka bir dünyada, başka bir hayat içerisinde yaşıyor. Temel gereksinimlerinin karşılanması kâfi oluyor, otistik kişi öteki bir şey aramaz.”

Öğrenilmiş otizmin ekseriyetle yatkınlık geni olanlarda süratle çıktığını aktaran Tarhan, otizmin, yatkınlık geni olmayanlarda çok ileri derecede uyaran mahrumiyeti varsa ortaya çıkabildiğini bildirdi.

Tarhan, otizmin en büyük ilacının toplumsal temas olduğunu belirterek, “Birebir eğitimle eksikler tamamlanır fakat kişinin toplumsal ve fizikî teması çok değerlidir. Toplumsal medya kavramı yanlış kullanılıyor. Aslında toplumsal medya, toplumsal medya değil sanal medyadır. Orada toplumsallık yok. Yalnızca sanal bir ortamda görüşme var. Toplumsal olması için yüz yüze olması lazım, insanların birbirine dokunması lazım. Çocuk için de birebiri geçerlidir. Çocuğun koşması, oynaması, eğlenmesi lazım.” tabirlerini kullandı.

“4 yaşına kadar bunu düzelttik düzelttik, düzeltmedik ondan sonra beyin kendini kapatıyor”

Prof. Dr. Nevzat Tarhan, çocuklarda teknoloji kullanımının sonlu ve denetimli olması gerektiğini belirterek, tek taraflı uyarımın çocuğun üzerindeki olumsuz tesirlerini şöyle anlattı:

“Teknolojinin bilinçsiz kullanımı çocuğu toplumsal izolasyona götürüyor. Tek istikametli öğrenme yapıyor. Öğrenilmiş otizmin birinci belirtisi gecikmiş konuşmadır ve bu durum tanınan psikiyatride klip sendromu diye geçiyor. Klip sendromunda çocuk tek istikametli bildiriye maruz kalıyor. Çoklukla bir müzik kanalı açık oluyor ve çocuk daima dönen klipleri izliyor. Çocuk rastgele bir uğraş göstermiyor. Baş yorma ve öğrenme yok. Yalnızca cümbüş var. Çocuk kendini oraya kaptırıyor. Bu nedenle ‘ucuz bakıcı’ diyoruz. Anne de çocuğa tableti ya da akıllı telefonu veriyor ya da televizyonu açıyor. Çocuk tek taraflı maruziyet yaşıyor. Beyni yalnızca görsel algı alıyor. Çocuk sözcük üretme gereksinimi hissetmediği için beynin o bölgesi köreliyor. 4 yaşına kadar bunu düzelttik düzelttik, düzeltmedik ondan sonra beyin kendini kapatıyor. Ondan sonra öğrenmek çok zorlaşıyor. Çok özel gayret ve eğitimlerle oluyor.”

Teknolojiden kaçınmanın mümkün olmadığını vurgulayan Tarhan, “Özellikle teknoloji ile ilgimiz bizim toplumsal ilgimizin bir kesimidir. Teknoloji ile münasebetimiz sağlıklı değilse biz çocuklarımızı otizm adayı yaparız. Bunu katiyen çok açık söyleyebiliriz. Çocuklarımıza bilhassa 0-3 yaş ortasında telefon ya da tablet verip yalnız bırakmak onları otizm adayı haline getirir. Duygusal ihmal çocuğa ziyan verir.” ihtarında bulundu.

“Otizmin en büyük özelliği empati yoksunluğudur, diğerlerinin hislerini okuyamazlar”

Tarhan, çocukların irtibat kurmayınca hayatı öğrenemediğini belirterek, hayvan beyninin öğrenmiş olarak dünyaya geldiğini, insan beyninin ise insani kıymetleri dünyaya geldikten sonra öğrendiğini bildirdi.

Çocuğun empatiyi öğrenmesi gerektiğini aktaran Tarhan, “Otizmin en büyük özelliği empati yoksunluğudur, oburlarının hislerini okuyamazlar. Kendi hislerini da birçok vakit okuyamazlar. Empati yoksunluğu, bu asrın en büyük problemidir. Şu anda dünyanın en çok yoksulluk ve fakirlik çektiği alandır. Bu manevi fakirliktir. Onun da ana konusu empati yoksunluğudur.” tabirlerini kullandı.

Tarhan, büyükşehir hayatının çocukların sosyalleşmesindeki pürüzlerden biri olduğunu belirterek, şunları kaydetti:

“Eskiden çocuğun yürümeye başladıktan sonra arkadaşları oluyordu. Mahallede arkadaşları ve komşuları vardı. Onlarla toplumsal temas içinde hayatı öğreniyordu. Lakin artık apartman çocuğu. Annenin diğer imkanı yok, çocuğu toplumsal medya ya da akıllı telefona bağlıyor. Bu çocuğa ziyan veriyor. O nedenle çocuğun toplumsallaşması için 3 yaşında kreşe verilmesi öneriliyor. Çocuk, annesi ve babası dışında öteki kimseyi görmüyorsa her gün 2-3 saatlik toplumsal alanlara götürülmesi lazım. Anaokulu ve okul öncesi eğitimler çok kıymetli. Okul öncesi eğitim düzgünse çocuk otizmle ilgili risk grubundaysa direk otizm başlamayabiliyor. Okul öncesi 0-3 yaş eğitim bütün dünyada otizmin devası olarak düşünülüyor.”

Oyunun çocuğun gelişiminde çok kıymetli bir yeri olduğunu aktaran Tarhan, “Çocuğun en önemli işi oyundur. Çocuk, oyunda kendini söz eder ve yaşar. Çocuğun en büyük iki muhtaçlığı vardır; biri oynamak, oburu de sevilmek. Bu ikisi varsa uyuyan otizm bile varsa canlanmıyor. Riski varsa da risk kümesinde tetiklenmiyor.” değerlendirmesinde bulundu.

Dünya